Οι μεγάλες επιτυχίες και οι μεγάλες απογοητεύσεις στην αγορά της τεχνολογίας έρχονται σε ουκ ολίγες περιπτώσεις από… μεγάλα ρίσκα – τα οποία ωστόσο μπορούν να έχουν ως αποτέλεσμα και το απολύτως χειρότερο: την πρακτική αδιαφορία του κόσμου και την αποτυχία των σχετικών προϊόντων να “αφήσουν σημάδι”, έστω αχνό, στην αγορά. Αυτά που ακολουθούν είναι τα δικά μου… “ίσως-βραβεία” που μπορεί να δώσει κανείς με ασφάλεια σε προϊόντα του 2012: σε αυτά που ρισκάρουν και σε αυτά που απέτυχαν να “αφήσουν σημάδι” αντίστοιχα. Ακολουθούν πρώτα τα μεν, στη συνέχεια τα δε.
Το προϊόν-μεγαλύτερο ρίσκο: τα Windows 8. Για να μην έχω αποφασίσει προσωπικά ακόμη αν πραγματικά μου αρέσουν ή όχι (και τα χρησιμοποιώ από τα τέλη Αυγούστου σε 3-4 διαφορετικά PC), φαντάσου όλοι αυτοί οι ανυποψίαστοι χρήστες “εκεί έξω”, οι οποίοι από το Νοέμβρη και μετά αγοράζουν και θ’ αγοράζουν νέα PC με Windows 8 προεγκατεστημένα. Το νέο γραφικό τους περιβάλλον πρακτικά τη χρειάζεται την οθόνη αφής, δεν την αξιοποιεί απλώς – κι όλος ο κόσμος που θέλει να συνεχίσει να χρησιμοποιεί PC όπως ήξερε, με πληκτρολόγιο/mouse, διαπιστώνει ότι αυτή η εναλλαγή ανάμεσα στο γνώριμο desktop και το νέο γραφικό περιβάλλον δεν κάνει τελικά τη ζωή του ευκολότερη. Και να σκεφτεί κανείς ότι το ίδιο το Metro, το γραφικό αυτό περιβάλλον δηλαδή, είναι μια χαρά! “Θα της βγει” της Microsoft το ρίσκο; Του χρόνου τέτοιο καιρό θα έχουμε σαφή απάντηση, υποψιάζομαι. Ίσως και νωρίτερα.
Runner-up για το προϊόν-μεγαλύτερο ρίσκο: απ’ ότι φαίνεται, το PlayStation Vita. Ως σύστημα είναι super. Αληθινά super. Έλα όμως που οι gamers που ζητούν σωστό έλεγχο εν κινήσει είναι αριθμητικά λιγότεροι από εκείνους που παίζουν (συνήθως) απλοϊκά παιχνιδάκια με τα smartphones ή/και τα tablet τους! Και η Sony δεν είναι Nintendo, η οποία έχει όλους τους χαρακτήρες-μασκώτ της και όλα εκείνα τα ζόμπι-fanboys που θα αγοράσουν ο,τιδήποτε γράφει στη συσκευασία “Νintendo”, είτε λέει τίποτε, είτε όχι. Η Sony θα πρέπει να δώσει αληθινούς λόγους, με άλλα λόγια αληθινά καλά games. Και πολλά τέτοια καλά games. Ας ελπίσουμε να το κάνει μέσα στο 2013… γιατί το Vita είναι ένα ρίσκο που όντως αξίζει να “βγει”.
Το προϊόν-“πέρασε και δεν ακούμπησε”: το WiiU. Πέρα από το γεγονός ότι προσωπικά – μετά από το άχρηστο Gamecube, το φιάσκο του Wii και το αδιάφορο 3DS – δεν πρόκειται να αγοράσω ποτέ ξανά προϊόν της Nintendo, στις λίγες φορές που μετά την κυκλοφορία του μπήκα στη διαδικασία να ασχοληθώ, δεν εντυπωσιάστηκα. Αλλά ούτε καν απογοητεύτηκα ρε παιδί μου! Κυριολεκτικά άχρωμο, άοσμο και άγευστο. Η δεύτερη οθόνη του χειριστηρίου δεν προσφέρει για την ώρα τίποτε το ουσιαστικό, τα games δεν δείχνουν καλύτερα σε τίποτε σε σχέση με τα αντίστοιχα του PS3 και του Xbox 360 (και τα δύο τεχνολογίας επταετίας), ενώ πέρα από το ZombiU δεν βλέπω τίποτε αρκετά ενδιαφέρον για να το αποκτήσει κανείς. Να δίνεις €350 τουλάχιστον για μία… μελλοντική υπόσχεση; Όχι πλέον. Και σίγουρα όχι εγώ.
Runner-up για το προϊόν “πέρασε και δεν ακούμπησε”: το Kinect. Τελικά. Μπορεί να μάς είχε όντως εντυπωσιάσει όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 2010, όμως το 2012 αποδείχθηκαν δύο πράγματα. Ένα: δεν πρόκειται τυχαία για φουτουριστικό προϊόν, γιατί πολύ απλά… ήλθε πριν της ώρας του στην αγορά. Δεν ήταν αληθινά έτοιμο για να προσφέρει αυτό που τα demo υπόσχονταν, γιατί με τα demo φαντάζεσαι πως θα κυκλοφορήσουν πολλά και διάφορα πράγματα, ενώ το Kinect είναι αληθινά κατάλληλο για 3-4 συγκεκριμένα είδη games (όσα και τα demos). Δύο: παρά τα 20κάτι εκατομμύρια πωλήσεων που σημείωσε, αμφιβάλλω αν το ένα εικοστό από αυτά το χρησιμοποίησε περισσότερες από 15-20 φορές, εννοείται με dancing games ή party games. Μόνο. Δεν θέλω να σκέφτομαι δε πόσος κόσμος απογοητεύτηκε που το Kinect δεν απέδωσε όπως φανταζόταν σε games που περίμενε (Star Wars κανείς…;). Πολύ φοβάμαι πως το Kinect θα πληγεί από τη… νόσο του Wii – όποιος το αγόρασε από απλό ενθουσιασμό ή μόδα, δεν θα αγοράσει με τον ίδιο τρόπο δεύτερη φορά κάτι αντίστοιχο – και ίσως γι’ αυτό ακούγεται πως η Μicrosoft θα προσφέρει τη βελτιωμένη του έκδοση εξ ορισμού με το επόμενο Xbox. Σε κάθε περίπτωση… κρίμα. We’ll always have “Child of Eden”, μάλλον.