Άσχετο με ο,τιδήποτε άλλο, όμως απλώς δεν μπορούσα να μην το… «καταθέσω». Αν και τα τελευταία 15 χρόνια ασκώ το ευγενές (λέμε τώρα) επάγγελμα του δημοσιογράφου, είχα πάντοτε πάθος με την τυπογραφία και τις γραμματοσειρές, την ιστορία τους, την εξέλιξή τους κλπ. (όπως και με τη γραφιστική γενικότερα). Τα τελευταία χρόνια, έχοντας επικεντρωθεί στο Web και σε… πέντε typefaces το πολύ, είχα απομακρυνθεί από το χώρο της τυπογραφίας (αφού όλες οι γραμματοσειρές πλέον σχεδιάζονται ηλεκτρονικά και μεγάλο ποσοστό τους δεν τυπώνεται ποτέ). Είχα λοιπόν ξεχάσει πόσο διασκέδαζα παλαιότερα με τον τρόπο που οι σχεδιαστές γραμματοσειρών «ονοματίζουν» τις δημιουργίες τους. Μέχρι χθες.
Ακούγεται αστείο; Είναι! Αλλά πιο πολύ απ’ όσο φαντάζεται αρχικά κανείς, γιατί ως γνωστόν «είναι τρελοί αυτοί οι γραφίστες» (με την αξιαγάπητη έννοια) και έχουν ανάγει την ονομασία ενός νέου typeface σε πραγματικό… «παιχνίδι με τις λέξεις», πέρα από το «παιχνίδι με τα γράμματα» που προφανώς «παίζεται» μπροστά στα μάτια του αναγνώστη. Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς το λόγο: γραμματοσειρές σήμερα υπάρχουν εκατομμύρια διαφορετικές, οπότε θα πρέπει η ονομασία να είναι – ή να επιδιώξει να είναι – πρωτότυπη. Συν τοις άλλοις, θα πρέπει με κάποιο τρόπο αυτή η ονομασία να παραπέμπει στο στυλ που εκφράζει η γραμματοσειρά, στην κατηγορία στην οποία ανήκει, στον «αέρα» που αποπνέει συνολικά. Όχι εύκολο, γι’ αυτό και τ’ αποτελέσματα είναι ενίοτε τόσο διασκεδαστικά!
Εξ ου και οι – επαγγελματικά χαμένες, προσωπικά κερδισμένες – ώρες που πέρασα χθες, κυριολεκτικά «χαζεύοντας», με το χαμόγελο στα χείλη, εκατοντάδες επί εκατοντάδων γραμματοσειρών freeware. Ένα typeface καλλιγραφικού στυλ αναζητούσα για τα καινούργια wallpapers που σχεδιάζω αυτόν τον καιρό για το Soul Calibur (περισσότερα γι’ αυτό σε λίγες μέρες), μα… πολλές δεκάδες ακόμη βρίσκονται στο σκληρό μου δίσκο τελικά, έχοντας «κερδίσει» μια θέση εκεί όχι μόνο λόγω σχεδιασμού, αλλά και λόγω ονόματος. Στην κυριολεξία.
Για οποιονδήποτε ενδιαφέρεται, το συγκεκριμένο font site που μου προσέφερε τα προαναφερθέντα… happy hours (υπάρχουν πια αμέτρητα στο Web, σε αυτό «προσγειώθηκα» τυχαία μέσω Google) βρίσκεται εδώ. Πώς να μην χαμογελάσει κανείς με μια γραμματοσειρά που λέγεται «Super Danger» γιατί θυμίζει τα pasted διαφορετικά γράμματα από εφημερίδες με τα οποία οι serial killers στέλνουν απειλητικά σημειώματα, με μία γραμματοσειρά που λέγεται «Avril Lavigne» γιατί ο σχεδιασμός της παραπέμπει στα ψευτο-grungy εξώφυλλα της κατασκευασμένης fake rock πιτσιρίκας ή με μια γραμματοσειρά που λέγεται «Future Imperfect», γιατί ναι μεν παραπέμπει σε ψηφία οθόνης Η/Υ, αλλά με «φθαρμένο» στυλ που υποννοεί μεταποκαλυπτικό σκηνικό καταστροφής;
Το site περιέχει και χιλιάδες άλλες γραμματοσειρές και για «σοβαρές» χρήσεις, φυσικά, μα δεν ήταν αυτές που με ώθησαν να γράψω αυτές τις γραμμές. Ήταν οι ερασιτεχνικές, αλλά με «ψυχή», οι περιορισμένων χρήσεων αλλά πρωτότυπες. Γιατί, ως γνωστόν, οι τρελούτσικοι και αξιαγάπητοι γραφίστες (και γραφίστριες) έχουν αίσθηση του χιούμορ και δεν παίρνουν τον εαυτό τους πολύ στα σοβαρά. Όχι σαν κάτι δημοσιογράφους…