Αν και τα… New Year Resolutions μου είναι φέτος συγκεκριμένα, υπάρχει κάτι που ουκ ολίγες χρονιές είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως θα προσπαθήσω ν’ αλλάξω και δεν είχα καταφέρει – ίσως γιατί δεν είχα προσπαθήσει αρκετά. Είναι, βλέπεις, από εκείνα τα στοιχεία στον χαρακτήρα ενός ανθρώπου που είτε τα… πνίγει μικρός, είτε φαίνεται πως θα τα κουβαλά για μια ζωή. Δεν απαλλάσσεται από αυτά ακόμη κι αν έχει υποστεί συνέπειες εξαιτίας τους. Έχω ουκ ολίγα τέτοια βέβαια (αλοίμονο!), όμως 2-3 από αυτά… συνεργάζονται κι έχουν αναχθεί σε μία συνήθεια που μισώ αλλά δεν έχω ακόμη αποβάλλει. Είναι αυτή.
Συχνά δεν τελειώνω ό,τι αρχίζω.
Είναι ένας συνδυασμός από γνωρίσματα που έχει αυτό το αποτέλεσμα. Μου αρέσει να ασχολούμαι με πάρα πολλά πράγματα. Ενθουσιάζομαι εύκολα. Είμαι αναβλητικός. Η προσοχή μου αποσπάται από κάτι άλλο ενδιαφέρον μέσα σε δευτερόλεπτα. Ε, κάνε ένα… remix και δεν είναι δύσκολο να φανταστείς τί συμβαίνει: ξεκινάω κάτι καινούργιο με ενθουσιασμό, πειραματίζομαι μέχρι να το φέρω εκεί που θέλω, το φτάνω μέχρι το σημείο που χρειάζεται ώστε ν’ αποδείξω στον εαυτό μου ότι ναι, super, μπορώ να το κάνω όπως το φανταζόμουν… και μετά;
Μετά… neeeeeext! Συνήθως έχει φτάσει κάτι στο π.χ. 40% του συνόλου, είναι απαραίτητο να γίνει η ρουτινιάρικη δουλειά για να τελειώσει, εγώ δεν έχω πια τον αρχικό ενθουσιασμό… και συχνά αρχίζουν να εμφανίζονται όλων των ειδών οι δικαιολογίες ή αφορμές για να ασχοληθώ με κάτι άλλο. Όχι με το αφημένο στη μέση, το ημιτελές. Κι ας ξέρω ότι είναι κρίμα κι άδικο να το αφήσω. Κι ας λυπάμαι σε έναν βαθμό τον κόπο μου και τις ώρες που έχω ήδη επενδύσει. Μπα. Ασυναίσθητα πιάνω τον εαυτό μου να σκέφτεται ν’ ασχοληθεί πάλι με κάτι άλλο, κάτι καινούργιο… κι ας υπάρχει πιθανότητα να το αφήσω κι αυτό στο 40%, όπως το προηγούμενο.
Τώρα που το σκέφτομαι, πάλι καλά που δεν είμαι και στη δουλειά έτσι, γιατί θα είχα πρόβλημα επιβίωσης. Ευτυχώς στα δικά μου, στα “χόμπι” πράγματα είμαι έτσι… ίσως ακριβώς (και) επειδή καταπιέζομαι να μην είμαι στα επαγγελματικά. Όταν το χόμπι σου αρχίζει και σού θυμίζει δουλειά, ίσως δεν είναι τόσο παράλογη η αντίδραση της… χρονοτριβής που αποδεικνύεται μονιμότερη του προσωρινού. Oh, well.
Είναι διαπιστωμένο πάντως, από πάμπολλα παραδείγματα, πως συχνότερα αφήνω κάτι που έχω αρχίσει “για την πλάκα μου” στη μέση, παρά το τελειώνω. Από το farkonas.gr και το farkonas.com (που τα έχω σχεδιάσει και ξανασχεδιάσει και ξανά και ξανά καμιά δεκαριά φορές), μέχρι τα wallpapers που φτιάχνω, τα post γι’ αυτό εδώ το site, τα video των κομματιών που αγαπώ στο YouTube, εκείνες τις ρημάδες τις playlists στο Spotify, τα δύο βιβλία που είχα ξεκινήσει να γράφω και έχω αφήσει στη μέση… o κατάλογος είναι μεγάλος. Τσκ τσκ. Υπερβολικά μεγάλος.
Φέτος, λοιπόν, είπα να “πιάσω τον εαυτό μου από το σβέρκο” και να τον καταπιέσω να αποβάλλει αυτή τη συνήθεια που είναι – όταν όλα έχουν ειπωθεί – συνώνυμη της πρακτικής ηλιθιότητας. Τί καταφέρνεις με το να έχεις μαζέψει 15 πράγματα ημιτελή στο σκληρό σου δίσκο; Τίποτε. Περισσότερη αξία έχουν 3-4 μόνο από αυτά τα πράγματα, αλλά τελειωμένα και σωστά, ώστε ο κόσμος να μπορεί να τα δει ή διαβάσει ή ακούσει ή whatever, παρά τα άλλα 12 για τα οποία κανείς δεν ξέρει και μπορεί να μη μάθει ποτέ. Ακούγεται προφανές; Προσπάθησε να το δώσεις σε έναν ενθουσιώδη αλλά αναβλητικό άνθρωπο, που βαριέται τη ρουτινιάρικη δουλειά, να το καταλάβει. Ε, κάποιον θα ξέρεις κι εσύ. Δεν μπορεί είμαι ο μόνος τέτοιος τύπος, ε; Ε;
Για να του δώσεις, δε, ένα κίνητρο παραπάνω, μπορείς να τον παραπέμψεις σε αυτά τα wallpapers που έφτιαξα για να υπενθυμίζω στον εαυτό μου το ρεζουμέ της όλης ιστορίας: Finish. What. You Start. Μάθε να τελειώνεις ό,τι αρχίζεις, με άλλα λόγια, γιατί το ημιτελές είναι κάτι άσχημο και άσκοπο και ανόητο και, εν τέλει, αρνητικό για σένα. Έφτιαξα 48 τέτοια wallpapers – 12 σετ των τεσσάρων, σε αναλύσεις 2880×1800, 2560×1600, 2560×1440 και 1920×1080 pixels – για όλα τα PC στα οποία δουλεύω, για να βλέπω το συγκεκριμένο… “New Year Resolution” (τύπου) καθημερινά. Συν ένα σετ άσχετο, με το ίδιο motto, απλώς γιατί μου άρεσε η φωτό (για να μην ξεχνιόμαστε κιόλας… χε). Με χαμηλότερες αναλύσεις δεν ασχολήθηκα, είναι η αλήθεια, αλλά επειδή δεν έχω βάλει αυτή τη φορά υδατογράφημα στα wallpapers – δώρο στους… ομοιοπαθείς, ένα πράγμα – τα “φέρνει” κανείς σε 1680×1050 ή 1280×800 εύκολα.
Σε κάθε περίπτωση, είτε σού είναι χρήσιμα τα wallpapers είτε όχι… Finish What You Start ρε φίλε. Αν το κάνεις ήδη, ωραίος. Αν όχι, προσπάθησέ το. Αν μείνουμε λιγότεροι τέτοιοι, ίσως αισθανθούμε αρκετή ντροπή ώστε αυτή να χρησιμεύσει ως κίνητρο. Λέμε τώρα!