2012: Τα… βραβεία, Part II

Χρυσά Βατόμουρα; Μοιράζουμε άνετα!

Συνεχίζοντας τα τεχνολογικά μου βραβεία για το 2012, λέω να κάνω κάτι που δεν θα έκανα μεν για λόγους… λεπτότητας στις σελίδες του Αθηνόραμα Digital, αλλά και κάτι που έχει την αξία του (και την πλάκα του) σε γενικότερο και σίγουρα σε προσωπικό πλαίσιο. Θ’ αποδώσω αντι-βραβεία, κάτι αντίστοιχο με τα Χρυσά Βατόμουρα του Hollywood, ρε παιδί μου, αλλά για πράγματα και προϊόντα από το χώρο της τεχνολογίας. Αυτά είναι τα δικά μου, άλλων ανθρώπων θα είναι πιθανότατα άλλα, όμως πολύ θα ήθελα να καθιερώνονταν κάποια στιγμή ως κατηγορία βραβείων σε όλα αυτά τα αφιερώματα που δημοσιεύονται κάθε χρόνο. Αν μη τί άλλο, για να φανεί πως… ναι: μία εταιρεία ή μία τεχνολογία είναι ικανή για τα καλύτερα και ταυτόχρονα τα χειρότερα!

2012_Tech_Fails_art_in_1
Η μεγαλύτερη ξεφτίλα
: τα Apple Maps. Η εταιρεία που “πουλάει τελειότητα” (ενώ σε πολλά δεν την πλησιάζει καν), προδόθηκε από την αλαζονεία της και σε μεγάλο βαθμό την ασχετοσύνη της. Φτιάχνεις, μωρέ, υπηρεσία χαρτογράφησης αληθινά ανταγωνιστική στα Google Maps, μέσα σε 18-20 μήνες; Άσε μας τώρα! Οδηγίες που στέλνουν τον κόσμο χιλιόμετρα εκτός διαδρομής, μέσα στην έρημο ή πάνω σε κτίρια, θα μείνουν στην ιστορία της τεχνολογίας ως ανέκδοτο. Η απολογία του Cook; Τον λυπήθηκα, μα όχι και τόσο. Ας πρόσεχε, γιατί ναι μεν ο Forstall ήταν αγαπημένο παιδί του Jobs, αλλά… reality check: υπηρεσία αντί-Google Maps, έτσι στο χαλαρό; Δεν πειράζει Tim, λίγη ταπεινότητα δεν βλάπτει μια στο τόσο.

2012_Tech_Fails_art_in_2
Runner-up για τη μεγαλύτερη ξεφτίλα: η ημιτελής κατάσταση στην οποία έφτασε στα χέρια των καταναλωτών το WiiU. Το ανοίγεις, το συνδέεις και σε πληροφορεί ότι αν δεν περιμένεις για ένα τεράστιο firmware update ωρών ολόκληρων – αν καταφέρεις να το κατεβάσεις όλο, καθώς όλοι ανεξαιρέτως οι κάτοχοι WiiU το ίδιο προσπαθούν – δεν μπορείς να παίξεις online, ούτε να χρησιμοποιήσεις οποιαδήποτε άλλη Δικτυακή λειτουργία. Εν έτει 2012. Τσκ τσκ τσκ… φάουλ ερασιτεχνικά, μαμά Nintendo. Αφού “δεν το’ χεις” με τα Δικτυακά, γιατί δεν δίνεις λίγη βάση παραπάνω; Η σύσταση του Iwata σε όποιον σκοπεύει να δωρίσει το WiiU “να κάνει την αναβάθμιση του firmware μόνος του πριν το δώσει στον άνθρωπο για τον οποίο προορίζεται”; Όλα τα λεφτά!

2012_Tech_Fails_art_in_3
Το προϊόν-μεγαλύτερη απογοήτευση: το iPhone 5. Ναι, OK, δεν είναι και ακριβώς… κακό smartphone. Και πολύ γρήγορο είναι, και ελαφρύτερο, και λεπτότερο από κάθε άλλο iPhone στο παρελθόν. Αλλά νισάφι πια με τις άτολμες αναβαθμίσεις, μαμά Apple. Αν εξαιρέσεις το μικρότερο βάρος, δεν αισθάνομαι ότι πραγματικά έχω άλλο κινητό από τη μέρα που το απέκτησα – και το προηγούμενό μου ήταν το iPhone 4, ούτε καν το 4S. Στατικό στην εξέλιξή του δείχνει πια και το iOS, στατικό και το iTunes Store… κι όσον αφορά στο γαμοiTunes ως πρόγραμμα, ε, don’t get me started που λένε και οι Σάξονες. Το iPhone 5 αποδεικνύει πως αν η Apple δεν δικαιώσει έμπρακτα μέσα στο 2013 τη… φήμη της ως “εταιρείας που αγαπά την καινοτομία” (αντί να διατείνεται αηδίες περί μονοκρατορίας στην καινοτομία), θα χάσει σημαντικό έδαφος. Η ψεύτικη γυαλάδα, κάποια στιγμή θαμπώνει.

2012_Tech_Fails_art_in_4
Runner-up για το προϊόν-μεγαλύτερη απογοήτευση
: το Samsung Galaxy S III. Ποσώς με ενδιαφέρει τί πωλήσεις έχει κάνει σε παγκόσμιο επίπεδο. Ποσώς με ενδιαφέρει το πόσο μας “βομβαρδίζει” η Samsung με διαφημίσεις γι’ αυτό, σε βαθμό που να “πνίγει” με την πολυλογία της τις προτάσεις των άλλων κατασκευαστών (εξασφαλίζοντας έτσι πωλήσεις βάσει επιθετικού marketing και μόνο). Αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι (α) δεν συμπαθώ τα κινητά-“παντόφλες” και αυτό είναι σαφώς τέτοιο, ότι (β) το πιάνεις στα χέρια σου και η αίσθηση της “φτηνής” κατασκευής είναι ολοφάνερη, σίγουρα όχι ανάλογη της τιμής πώλησής του και ότι (γ) σχεδόν ο,τιδήποτε προσφέρει το extra λογισμικό του “πάνω από” το Android, προσωπικά δεν μου λέει τίποτε. Είναι κοινότυπα σχεδιασμένο, το TouchWiz απλώς “βαραίνει” τη χρήση και δεν την υποβοηθά, το S-Voice είναι ακόμη λιγότερο χρήσιμο από την ήδη παρωχημένη Siri των iPhone. Εν ολίγοις, πολύ κακό (και φασαρία) για το… περίπου τίποτε. Προτιμώ το πολύ ομορφότερο, ολοφάνερα ποιοτικότερης κατασκευής, εξίσου γρήγορο και ικανό HTC One X. Κι ας είναι κι εκείνο μεγάλο: τουλάχιστον “φορά” το μέγεθός του κομψά.