Και αφού έχω πια ασχοληθεί αρκετές ώρες με το Soul Calibur V – όσες ήταν εφικτό να επενδυθούν στο διάστημα των τεσσάρων τελευταίων ημερών τέλος πάντων – μπορώ να καταθέσω το τρίτο… σετ από συμπεράσματα που θα μπορούσε να εξάγει κανείς, μετά από το πρώτο και το δεύτερο που ήδη βρίσκονται online. Θα είναι και το τελευταίο, αφού μετά από αυτό λέω να συνοψίσω τις εντυπώσεις μου σε σχετικό post και να… συνεχίσουμε με τις ζωές μας. Στο PlayStation Vita και το Street Fighter X Tekken, με άλλα λόγια! Ως τότε, όμως, αξίζουν αναφοράς τα παρακάτω:
1. Το τμήμα των online λειτουργιών δεν είναι κακό, αλλά έχει προβλήματα. Ουκ ολίγα, μάλιστα. Ο Δικτυακός κώδικας που στηρίζει τις σχετικές αναμετρήσεις δεν είναι ικανός να αποδώσει χωρίς καθυστερήσεις τις ενέργειες των παικτών. Υπάρχει αισθητή διαφορά ανάμεσα στο χρόνο που ένας Δικτυακός αντίπαλος εκδηλώνει μία επίθεση και το χρόνο που ο παίκτης έχει χρόνο να “βγάλει” τη σχετική άμυνα – διαφορά αρκετή ώστε συχνά να μην είναι εφικτό αυτή να “βγει” εγκαίρως. Δεν μπορεί να πει κανείς ότι “δεν παίζεται online” ο τίτλος, αλλά το γεγονός ότι πιάνει κανείς τον εαυτό του να μη ρισκάρει ακολουθίες κινήσεων, να μην προσπαθεί να αμυνθεί περίτεχνα και να προτιμά τις “ασφαλείς” κινήσεις και μεθόδους, ε, είναι ενδεικτικό.
Τις δοκιμές των online modes τις έκανα στην έκδοση PS3, με το σύστημα της Sony συνδεδεμένο μέσω Ethernet σε σύνδεση 24 Mbps (άρα πρακτικά 12 Mbps download και κάτι λιγότερο από 1 Mbps upload). Το παράδοξο είναι πως οι καθυστερήσεις παρατηρούνταν τόσο όταν έπαιζα φιλοξενούμενος σε άλλα rooms παικτών από ΗΠΑ/Ευρώπη, όσο και όταν είχα δικό μου room, στο οποίο συμμετείχαν άλλοι παίκτες. Με άλλα λόγια το… πατροπαράδοτο πλεονέκτημα του “οικοδεσπότη” όσον αφορά τις καθυστερήσεις δεν παίζει ιδιαίτερο ρόλο στο SCV. Κάτι είναι κι αυτό, από μία πλευρά.
2. Για δεύτερη και τελευταία φορά, το Legendary Mode με απογοήτευσε. Όχι γιατί είναι υπερβολικά δύσκολο – που είναι, αδικαιολόγητα πολύ – αλλά γιατί πρακτικά δεν έχει λόγο ύπαρξης. Ας συμπεριλάμβανε η Namco στα settings και ένα Difficulty και σε αυτό να είχε επίπεδα όπως το Ultra Hard ή, ναι, ένα Legendary. Κι όποιος θέλει να παίξει σε αυτό το επίπεδο (να προετοιμαστεί για tournaments ουσιαστικά… γιατί κανείς άλλος δεν μπορεί να νικήσει παραπάνω από 3-4 αντιπάλους στη σειρά σε αυτό το mode), ε, ας παίξει σε αυτό το επίπεδο. Ολόκληρο… μαζοχιστικό mode παρόν στις ολιγάριθμες επιλογές single-player, για ποιό λόγο; Oh, I see. Ίσως ακριβώς γι’ αυτόν…
3. Μιλώντας και πάλι για το θέμα του φτωχού offline τμήματος, αυτό μετά από τις πρώτες μέρες γίνεται ακόμη περισσότερο αντιληπτό. Προσωπική άποψη; Δεν θα ήταν τίποτε ιδιαίτερα δύσκολο να είχαν προστεθεί οι επιλογές Survival, Team Battle, Team Survival κ.α. Και με το δίκιο τους οι gamers θα ξεσηκωθούν σε διαμαρτυρίες αν αυτά τα απλά modes η Namco αποπειραθεί να τα πουλήσει ως DLC κάποια στιγμή αργότερα. Υπάρχουν, άλλωστε, και τα Character Profiles, το Theatre Mode, το Gallery Mode, το Exhibition Mode και άλλα από τα παρελθόντα SC, των οποίων η έλλειψη απλώς εμποδίζει το SCV να είναι το πληρέστερο της σειράς. Κακά τα ψέματα.
4. Το Character Creation Mode είναι όντως περισσότερο ευέλικτο απ’ όσο ήταν στο SCIV. Μπορεί κανείς να διαμορφώσει χαρακτήρες πολύ μεγαλύτερης ποικιλίας – δεν το βλέπει κανείς μόνο μπαίνοντας στη διαδικασία να διαμορφώσει μερικούς δικούς του, αλλά… χαζεύοντας ενίοτε τί έχουν κάνει άλλοι παίκτες με αυτή τη λειτουργία, αντιμετωπίζοντας τους χαρακτήρες τους online. Αξίζουν πολλά πολλά kudos στη Namco γι’ αυτό.
Υπάρχει σημαντικός λόγος και για παράπονο, ωστόσο: επειδή τα υπόλοιπα modes δεν είναι διαμορφωμένα έτσι ώστε να κερδίζεις χρήματα, δεν επιλέγεις εσύ τα αξεσουάρ που θέλεις να αγοράσεις μέσα από μία γκάμα διαθέσιμων. Δεν υπάρχει κάποιος προβλέψιμος τρόπος να σού γίνονται διαθέσιμα πιο πολλά αξεσουάρ. Απλώς παίζεις… και παίζεις… και παίζεις… και όσο παίζεις αποκαλύπτονται περισσότερα, όποια ο τίτλος είναι ρυθμισμένος να διαθέτει κάθε φορά. Μάλλον φτηνός τρόπος για να υποχρεώσεις τους παίκτες να ασχοληθούν με το SCV περισσότερες ώρες. Και σίγουρα ευνοϊκός για να πουλήσεις σχετικό DLC, ε μαμά Namco;
5. Όσον αφορά στα γραφικά, για τα οποία τόσα έχουν ειπωθεί, η προσωπική μου γνώμη είναι περισσότερο… ψύχραιμη. Ναι, είναι πολύ όμορφα. Όμως τα μοντέλα πάρα πολλών χαρακτήρων είναι πρακτικά τα ίδια με του SCIV, η κίνησή τους είναι το ίδιο άνιση σε περιπτώσεις, ενώ το aliasing είναι ολοφάνερο ενίοτε. Πολύ, πάρα πολύ καλύτερος είναι ο φωτισμός, ο οποίος όντως προσθέτει και σε ατμόσφαιρα και σε πειστικότητα. Εντυπωσιακά – αν και ίσως τόσο… over the top που να δημιουργούν οπτική σύγχυση πάνω στη μάχη – και τα ειδικά εφέ. Όμως το SCV δεν είναι τίποτε περισσότερο από αυτό που μπορεί να απαιτήσει κανείς από ένα σύγχρονο video game σε αυτό το σημείο της πορείας των PS3 και Xbox 360. Δεν κάνει και καμία… υπέρβαση ακριβώς. Και δεν είμαι σίγουρος αν θα την κάνει και στα PS4/Xbox 720 έτσι που το πάει, αγάλι-αγάλι, η Namco.