Project Home server, η… περιπέτεια

Μια διαδρομή πολλών ετών, μαθήματα ουκ ολίγα στην πορεία

Υπάρχουν μερικά πράγματα που πάντοτε ήθελες να κάνεις αλλά δεν είναι σημαντικά στον βαθμό του αναγκαίου… και μερικά που απλώς  να κάνεις. Κάποια στιγμή. Αυτό το “κάποια στιγμή” είναι το ένα πρόβλημα, καθώς είναι ο ευκολότερος τρόπος για να στείλεις οποιοδήποτε project “στις καλένδες”. Το άλλο πρόβλημα είναι πως, αν δεν αποφασίσεις κάτι τύπου “έτσι θα το κάνω και το ξεκινάω τώρα“, το project αρχίζει να γίνεται… κινούμενος στόχος: αλλάζει συνεχώς προδιαγραφές, εμπλουτίζεται και επεκτείνεται με αποτέλεσμα να θέλει πιο πολλή δουλειά, να σε αποκαρδιώνει και να ξαναγυρνά στην κατηγορία του “κάποια στιγμή”. Oooops. Deadly loop.

Για μένα το project “κάποια στιγμή” δεν ήταν άλλο από τον πολυσυζητημένο κεντρικό οικιακό server, αυτόν που κάποτε χαρακτηρίζαμε με τους φίλους “το PC κάτω απ’ τη σκάλα” και γελάγαμε. Έχω γράψει γι’ αυτόν δημοσιογραφικά πολλές φορές, έχω σχεδιάσει και ξανασχεδιάσει έναν (με διάφορες προδιαγραφές) εδώ και μια δεκαετία… αλλά παρέμενε το project “κάποια στιγμή” για διάφορους κατά καιρούς λόγους. Προφανώς στο μεσοδιάστημα μάζευα δεδομένα σε εσωτερικούς σκληρούς δίσκους, εξωτερικούς σκληρούς δίσκους, διαφόρων τύπων συστήματα NAS, you name it. Όλα ημίμετρα, βέβαια, γιατί η σωστή δουλειά γίνεται μόνο με home server. Τελικά.

myserverhub_art_in_1
Λοιπόν, αυτός ο home server εδώ και κάποιους μήνες είχε έλθει το πλήρωμα του χρόνου να στηθεί… και επιτέλους στήθηκε. Μέσα στην κρίση για περιττά έξοδα δεν είμαστε, εννοείται, αλλά πάντα πίστευα ότι το πολυτιμότερο πράγμα για τους ανθρώπους με βαρύ πρόγραμμα, είναι ο χρόνος. Δεν πρέπει να χάνεται, αν μπορεί να αποφευχθεί. Και έχω ξοδέψει τόσο χρόνο στη συλλογή και την ταξινόμηση όλων αυτών των δεδομένων την τελευταία 20ετία και βάλε, που εν τέλει μού… επιβάλλεται να τον σεβαστώ το χρόνο αυτό και να τον προστατέψω. Εξ ου και ο home server και το project που επιτέλους ολοκληρώθηκε. Ορίστε το αποτέλεσμα του project, με δύο φωτογραφίες.

myserverhub_art_in_2
myserverhub_art_in_4

Ήταν μια μικρή… περιπέτεια, φυσικά (αλοίμονο), γι’ αυτό και αξίζει μερικά post. Τα όσα θ’ αναφερθούν σε αυτά δεν θα έχουν “καθαρή αξία” για όλους, θα χρησιμεύσουν ως “τροφή για σκέψη” όμως σε όσους/όσες είχαν ούτως ή άλλως στο πίσω μέρος του μυαλού τους έναν home server… κάποια στιγμή (χε). Ειδικά στη σημερινή εποχή της υψηλής ευκρίνειας και της αυριανής υπερυψηλής, καθώς και στην εποχή της ψηφιακής μουσικής και των private clouds, όλο και πιο πολύς κόσμος θα αρχίσει να σκέφτεται ως πρακτική λύση πια έναν μικρό, μεσαίο ή μεγάλο home server. Όχι ένα NAS (θα εξηγήσω αναλυτικά τα “γιατί”), αλλά έναν home server. Προσωπικά, τόσο που το είχα καθυστερήσει πια, πήγα απευθείας σε μεγάλο – άλλοι άνθρωποι θα χρειαστούν κάτι περισσότερο προσιτό πιθανώς, η συλλογιστική χρήσης πάντως είναι η ίδια. Και η αξία ενός home server για μία οικογένεια που παράγει και καταναλώνει ψηφιακό υλικό, παρόμοια. Εξ ου και τα σχετικά post για το θέμα: Project Home server, η προϊστορία, Project Home Server, η θεωρία (1), Project Home Server, η θεωρία (2), Project Home Server, στην πράξη. Δες και… ψήσου, που λένε!