Αφού… έβαλα στη σειρά τους λόγους για τους οποίους άλλο τα NAS, άλλο οι home server – και υπογράμμισα τους λόγους που οι δεύτεροι είναι προτιμότεροι από τα πρώτα – ε, ήλθε πια και η ώρα του… κυρίως γεύματος. Όχι ότι τα άλλα post είχαν μεγέθους ορεκτικού, αλλά… να: τί θα πρέπει να σκεφτεί κανείς όταν σχεδιάζει να “στήσει” έναν home server, είναι “η μισή υπόθεση”. Η άλλη μισή είναι τα χρήματα και ο χρόνος που απαιτείται – τα οποία επίσης δεν θα σπαταληθούν, αν ο αρχικός σχεδιασμός γίνει προσεκτικά. Home server, λοιπόν, “από το μηδέν”. Τί χρειάζεσαι… πάντα κατά την – όχι και τόσο ταπεινή με όσα έχω τραβήξει για τον δικό μου – γνώμη μου;
1. Χρειάζεσαι μεγάλο case – ξέρεις, “κουτί”. Και για λόγους έμφασης, σε bold. Χρειάζεσαι μεγάλο case. Γιατί; Γιατί είναι η παράμετρος που όχι μόνο καθορίζει πόσο επεκτάσιμος θα είναι ο home server σου, αλλά και πόση ευελιξία θα έχεις στο πέρασμα του χρόνου με αυτόν. Το μεγάλο και καλό case θα κοστίσει, ναι. Αλλά αν πάρεις ένα midi και φθηνό, θα έχεις 5 ή 6 θέσεις max για σκληρούς δίσκους (ο ένας θα είναι ο boot στον οποίο καλό είναι να μην έχεις δεδομένα αλλά μόνο το λειτουργικό), οπότε οι επιλογές σου σε αποθηκευτικό χώρο μετά μειώνονται. Είτε θα πρέπει να συμβιβαστείς με λιγότερα TB, είτε να παίρνεις δίσκους πιο πολλών TB (οι μεγάλες χωρητικότητες κοστίζουν σημαντικά). Με άλλα λόγια: full tower με 8 ή 10 θέσεις το λιγότερο – αυτές προκύπτουν από “cage” που παίρνει 5-6 δίσκους και μετά αξιοποιείς και τις θέσεις 5 1/4 για τους υπόλοιπους με πρόσθετο cage/cages.
2. Χρειάζεσαι ένα motherboard με αρκετές θύρες SATA και τουλάχιστον δύο (ιδανικά πιο πολλές) θύρες PCI/PCIe. Το γιατί είναι προφανές: όσους δίσκους και να βάλεις στο case, με κάποιο τρόπο… θα πρέπει να τους ελέγχει και το PC φυσικά! Τα πιο πολλά σύγχρονα motherboard προσφέρουν το λιγότερο 4 θύρες SATA (και 6 και 8 και 10 έχω συναντήσει), εξοπλίζεις με άλλες 4 ή 8 το σύστημα με πρόσθετες κάρτες PCI/PCIe. Στην πράξη αποδεικνύεται πιο δύσκολο να συγκεντρώσεις πολλές θύρες SATA σε ένα PC (και να τους δώσεις τροφοδοσία), παρά θέσεις για σκληρούς δίσκους στα σύγχρονα case!
3. Όσον αφορά στα άλλα υποσυστήματα, δεν χρειάζεσαι κάτι πολύ δυνατό ή ακριβό. Οποιοσδήποτε επεξεργαστής Intel/AMD με 2/4 πυρήνες αντίστοιχα και ταχύτητα λειτουργίας στα 2.0-2.5 GHz είναι μια χαρά (αξίζει όμως να πάρεις motherboard κι επεξεργαστή με κάποιο “χρονικό ορίζοντα” για αναβάθμιση). Η μνήμη λειτουργίας δεν χρειάζεται να είναι περισσότερη από 4 GB. Με 8 απλώς θα καταργήσεις το swap file και θα “αναπνέει” άνετα το σύστημα από το boot, τίποτε παραπάνω. Εντάξει, ό,τι σου κάνει κέφι βάζεις για επεξεργαστή και μνήμη, αλλά από ένα σημείο και πέρα ούτε διαφορά στις επιδόσεις βλέπεις – σιγά το βαρύ task δηλαδή, η διαχείριση κι αποστολή αρχείων σε τοπικό δίκτυο – ούτε νόημα έχει από πλευράς κατανάλωσης ρεύματος και θερμοκρασιών. Εξοικονόμησε καλύτερα χρήματα για…
4. …καλό τροφοδοτικό. Σε home server, καλό τροφοδοτικό; Ναι. Έχει σημασία. Αφενός θα πρέπει να είναι ποιοτικό, με υψηλή αποδοτικότητα (efficiency άνω του 75%) και προστασία από απότομες μεταβολές στην τάση. Αφετέρου… ναι μεν οι σκληροί δίσκοι δεν έχουν ιδιαίτερες απαιτήσεις σε Watt και – με δεδομένα τα παραπάνω – ούτε ο επεξεργαστής, αλλά μη γελιέσαι: για να είναι απόλυτα αξιόπιστος ο home server σου, θα πρέπει να υπερκαλύπτει με διαφορά τις θεωρητικές ενεργειακές απαιτήσεις των υποσυστημάτων του. Τροφοδοσία χρειάζονται και οι ανεμιστήρες, οι κάρτες PCI, ο όποιος οδηγός οπτικών δίσκων και όλα μαζί “δεν τη βγάζουν” με λίγων Watt τροφοδοτικό. Αξίζει να επενδύσεις σε ένα των 550-750 Watt (εγώ θα δεις πως χρειάστηκα 850 τελικά). Όπως είπαμε ποιοτικό (Silver ή Gold χαρακτηρισμού) και φυσικά ικανό να στηρίξει πολλούς σκληρούς δίσκους (οπότε καλύτερα και modular).
5. Όσον αφορά στο υποσύστημα απεικόνισης, ισχύουν τα προαναφερθέντα για CPU/μνήμη: δεν υπάρχουν μεγάλες απαιτήσεις, οπότε δεν υπάρχει και νόημα να επενδύσεις χρήματα εκεί. Αν έχει ενσωματωμένο κύκλωμα επεξεργασίας γραφικών o επεξεργαστής που θα χρησιμοποιήσεις (και μπορεί να το εκμεταλλευτεί το motherboard που θα επιλέξεις φυσικά), αξιοποιείς αυτό χωρίς δεύτερη σκέψη. Αν όχι, αγοράζεις την φθηνότερη κάρτα γραφικών που μπορείς να βρεις με έξοδο DVI και HDMI (δεν ξέρεις πού μπορεί να χρειαστεί να συνδεθεί ο home server για το αρχικό setup ή σε κάποια έκτακτη ανάγκη). Αν είναι και ψύξης passive, ώστε να μην ακούγεται καθόλου, ακόμη καλύτερα.
6. Δεν χρειάζεσαι τίποτε περισσότερο από το κατώτερου επιπέδου υποσύστημα γραφικών για τον home server σου… και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν χρειάζεσαι και οθόνη. Όπως θα σε βεβαιώσει οποιοσδήποτε administrator εταιρικού δικτύου, από τη στιγμή που θα γίνει εγκατάσταση του λειτουργικού, τα σχετικά reboot και ενημερώσεις, τον home server τον χειρίζεσαι μέσω άλλου PC στο ίδιο οικιακό δίκτυο (π.χ. με Remote Desktop στα Windows). Ειδικά αν ο home server είναι συνδεδεμένος με Ethernet – όπως πρέπει – τo login γίνεται πάρα πολύ γρήγορα, σταθερά και αξιόπιστα. Μια χαρά.
7. Προαιρετική επιλογή, αλλά πιθανώς σημαντική σε κάποια σενάρια, αυτή του είδους σκληρού δίσκου που θα φιλοξενήσει το λειτουργικό σύστημα. Μπορεί, φυσικά, να είναι οποιοσδήποτε “κλασικός” μηχανικός σκληρός δίσκος. Είναι καλή ιδέα όμως να προτιμήσεις έναν SSD, ακόμη και πολύ μικρής χωρητικότητας (π.χ. 60-120 GB). Αυτός όχι μόνο θα βοηθήσει σε θεαματικό βαθμό τη γρήγορη εκκίνηση/επανεκκίνηση του home server, αλλά θα διευκολύνει και τις ενημερώσεις των Windows και θα καταναλώνει πρακτικά… μηδέν ρεύμα όταν ο home server “κοιμάται” (όταν είναι δηλαδή σε κατάσταση αδράνειας).
Το ζητούμενο με τον home server, όταν όλα έχουν ειπωθεί, είναι να μη σου κοστίσει το PC αυτό καθ’ αυτό πολλά, ώστε να βάλεις όσα χρήματα μπορείς στον αποθηκευτικό χώρο. Υποχωρήσεις και συμβιβασμοί μπορούν να γίνουν σε αρκετά στοιχεία ενός home server – CPU, RAM, GPU προαιρετική, optical drive πρακτικά αχρείαστο κλπ. – όμως σε άλλα πράγματα, όπως το μέγεθος του case ή την ποιότητα του τροφοδοτικού, καλύτερα όχι “εκπτώσεις” με την κακή έννοια. Και αν σε ενδιαφέρει να δεις πώς “έχτισα” μετά από περιπέτειες και ψάξιμο αρκετό το δικό μου… “γεφύρι της Άρτας” (τόσα χρόνια που είχε τραβήξει ως project), διαβάζεις το επόμενο, και τελευταίο στη σειρά, post επί του θέματος: το Project Home Server. Η πράξη. Τόση υπομονή έκανες, δεν μπορεί, λίγη περιέργεια όσο να’ ναι θα την έχεις!