Έχω λοιπόν στην κατοχή μου το PlayStation4 εδώ και 3 μέρες, μαζί με 9 games (τα δύο free to play και δύο ακόμη δωρεάν μέσα από το PS Plus). Ανάμεσα στα games αυτά είναι και το νέο Call of Duty, και το νέο Assassin’s Creed, και το Killzone Shadowfall. Θέλεις να μάθεις ποιό από αυτά τα games έχω παίξει περισσότερες ώρες; Shoot’ em up είναι, αλλά με την… original έννοια του όρου. Ούτε 3D γραφικά, ούτε cinematic παρουσίαση, ούτε Δικτυακό multiplayer, ούτε τίποτε. Το λένε Resogun, έχει μέγεθος 500 MB (ενώ τα πιο πολλά games του PS4 ανέρχονται σε 15 GB-35 GB) και είναι ό,τι κοντινότερο έχω δει τα τελευταία χρόνια στα θρυλικά R-Type και Galaga, εμπλουτισμένο όμως με μοντέρνα στοιχεία.
Είναι, δε, το πιο εθιστικό video game που έχω παίξει φέτος, με διαφορά. Αυτό το “άντε, άλλο ένα, ένα καλό και μετά ύπνο”, που ακολουθείται από… περίπου 30 ακόμη “άλλο ένα”, είχα πάρα πολύ καιρό να το απολαύσω. Και να υπομείνω ταυτόχρονα, βέβαια, καθώς είναι από τα πιο δύσκολα games που έχω συναντήσει τα τελευταία χρόνια, όταν ολοκληρώσει κανείς το εισαγωγικό επίπεδο και ασχοληθεί με τα άλλα τρία – το “νορμάλ”, το “για πολύ καλούς” και το “για πολύ λίγους”. Το βλέπεις από νωρίς ότι δεν υπάρχει μεγάλη πιθανότητα να το ολοκληρώσεις στο τελευταίο επίπεδο (μέχρι τα μισά του έφτασα), όμως είναι τόσο ενδιαφέρουσα η διαδικασία του να ανακαλύπτεις όλο και πιο πολλές “στρατηγικές” διαστάσεις σε αυτό που αρχικά δείνει απλοϊκό, ώστε δεν σε πειράζει τελικά. Και δεν μπορώ να σκεφτώ πολλά games με αυτήν την ιδιότητα πλέον.
Όλη η… “μυστική συνταγή” του Resogun κρύβεται στο εθιστικό του gameplay και την πεποίθηση πως ναι, αν κάνεις τα πάντα τέλεια από την αρχή κάθε πίστας – και έχεις λίγη τύχη εκεί που χρειάζεται – θα καταφέρεις να την ολοκληρώσεις. Ο τεχνικός του τομέας ομολογουμένως δεν είναι κάτι το… ασύλληπτο, αλλά κατά βάση δεν χρειάζεται να είναι. Αυτή η τεχνική της Housemarque που συνθέτει όλα όσα αναπαρίστανται στην οθόνη με “τρισδιάστατα pixels” (τα πασίγνωστα από παλιά voxels) ταιριάζει άψογα στο στυλ του συγκεκριμένου παιχνιδιού, βοηθά στην απόδοση απίθανων εφέ και χρήση εντυπωσιακού φωτισμού γενικότερα, επιτρέπει και να κινούνται τα πάντα – χωρίς καμία εξαίρεση, ποτέ – σε ρυθμό 60 καρέ ανά δευτερόλεπτο σε ανάλυση 1080p. Ε, τί άλλο να ζητήσεις για arcade shoot’ em up, δηλαδή; Άσε που φαίνεται ακόμη καθαρότερο σε 4Κ με τη Sony 65X9005!
Για μένα, απ’ όσα έχω δει μέχρι στιγμής τουλάχιστον στο νέο σύστημα της Sony, το Resogun θα ήταν – ίσως και από μόνο του – λόγος αγοράς ενός PS4. Ναι, καταλαβαίνω πώς ακούγεται/διαβάζεται αυτό, αλλά για μένα προσωπικά θα ήταν. Το σίγουρο είναι πως αν το πάρεις τελικά το PS4 για κάτι άλλο, πάρε μία συνδρομή PlayStation Plus – ακόμη και 90 ημερών – για να έχεις και το Resogun δωρεάν και… πώς να το θέσω. ΠΑΙΞΕ ΤΟ ΜΕΧΡΙ ΤΕΛΙΚΗΣ ΠΤΩΣΗΣ. Θα σε εκνευρίσει πολλές φορές, θα σε κάνει ν’ αμφιβάλλεις για τον εαυτό σου ακόμη περισσότερες – ρίξε και μια ματιά στην παγκόσμια κατάταξη των σκορ αν έχεις έστω και την… υποψία big ego – αλλά την αίσθηση του “κατόρθωσα κάτι αληθινά δύσκολο ρε φίλε” όταν ολοκληρώνεις πίστες στο Veteran ή στο Master δεν μπορεί να τη δώσει αυτή τη στιγμή σε τόσο “καθαρή” μορφή κανένα άλλο video game της αγοράς.
Resogun. Κι άσε τους άλλους να παίζουν “κράτα-μου-το-χέρι-Call-of-Duty”. Ξέρεις εσύ.