Είμαι από τους τυχερούς εκείνους ανθρώπους των οποίων η δουλειά τούς δίνει την ευκαιρία να διαπιστώνουν “από κοντά” πόσο καλά ή όχι είναι τα προϊόντα που, κατά πάσα πιθανότητα, θα ενδιαφέρονταν να αποκτήσουν ως καταναλωτές. Δεν “περνούν από τα χέρια μου” όλα μα όλα… όμως περνούν αρκετά για να έχω μία εικόνα του πώς κινείται η αγορά της τεχνολογίας – και το 2013 ήταν μία χρονιά σαφώς περισσότερο ενδιαφέρουσα από άλλες πρόσφατες. Πέρυσι τέτοιο καιρό είχα μπει στη διαδικασία να γράψω τέσσερα άρθρα – εδώ, εδώ, εδώ και εδώ – αποδίδοντας βραβεία και… κοσμητικά σε εταιρείες και προϊόντα βάσει της εντύπωσης που προσωπικά μού άφησαν.
Φέτος, λόγω χρόνου και διάθεσης, τα βραβεία θα είναι απλούστερα: με έναν νικητή και τη σχετική επεξήγηση μόνο. Χωρίς υπεραναλύσεις, καθώς post όπως αυτό δεν γράφονται για να “πείσουν”. Μόνο για να εκφράσουν μια γνώμη. Την κρατάς ή όχι, it’s up to you!
Έχουμε και λέμε, λοιπόν:
Το προϊόν “μεγαλύτερη έκπληξη”: το iPad Air. Όποιος το διαβάσει αυτό και δεν έχει υπάρξει κάτοχος iPad 2/3/4/Mini, μάλλον δεν θα το πιστέψει. Όμως η Apple με το Air κατάφερε κάτι εκπληκτικό: δημιούργησε ένα tablet “μεγάλο”, που όμως στα χέρια δίνει την αίσθηση του “κάτι ανάμεσα σε iPad 4 και Mini”, όντας περισσότερο “μαζεμένο”, λεπτότερο και ελαφρύτερο. Παράλληλα, ωστόσο, και την οθόνη Retina διατηρεί, και τη μεγάλη αυτονομία, και περισσότερη επεξεργαστική δύναμη έχει από τον προκάτοχό του! Αρχικά το όνομα το είχα θεωρήσει γελοίο (και ως ένα βαθμό συνεχίζει να είναι), αλλά δεν μπορεί να μην αναγνωρίσει κανείς στην Apple ότι είναι ο κατασκευαστής που κάνει τα δύσκολα (όλα τα παραπάνω μαζί δηλαδή) να φαίνονται όχι μόνο απλά, αλλά… φυσιολογικά σχεδόν. Μια ματιά στα δύο τελευταία Samsung Galaxy Tab – όχι την έκδοση 2014 που μόλις κυκλοφόρησε, τα μοντέλα 2012-2013 – αρκεί για του λόγου το αληθές.
Το προϊόν “μεγαλύτερη απογοήτευση”: το iPhone 5S. Ναι, πάλι. Όπως και πέρυσι το iPhone 5, το 5S δεν είναι σημαντικό βήμα μπροστά για τη σειρά των smartphones της Apple. Η περισσότερη επεξεργαστική δύναμη που εσωκλείει (ας μην κάνουμε καλύτερα λόγο για τα… 64-bit με 1 GB μνήμης λειτουργίας) δεν προσφέρει τίποτε πρακτικά, η οθόνη είναι ακριβώς η ίδια, η κάμερα δεν είναι σημαντικά καλύτερη, ο αναγνώστης δακτυλικών αποτυπωμάτων είναι τελικά gimmick, όχι κάτι ουσιαστικά χρήσιμο (εκτός αν είσαι… τόσο busy που ωφελείσαι από τα 5 δευτερόλεπτα max που σού παίρνει να εισάγεις το password σου στο App Store ρε παιδί μου). Το κυριότερο όλων, ωστόσο: δεν διακρίνει κανείς ουσιαστική διαφορά στη χρήση ανάμεσα στο 5 και το 5S. Το διαπίστωσα από την πρώτη μέρα, το διαπιστώνω επί μήνες καθημερινά. Ως αναβάθμιση από το 4S ή προφανώς το 4, OK (γιατί εξασφαλίζεις πως δεν θα έχει πρόβλημα με το iOS 8). Για οποιονδήποτε άλλο λόγο; Όχι. Apple… καλύτερα να “ξυπνήσεις”, πριν “ξυπνήσουν” ακόμη και τα fanboys σου!
Το προϊόν “πολύ καλό για τα λεφτά του”: το PlayStation4. Πέρα από κάθε αμφιβολία. Με €419 – χαμηλότερη τιμή εκκίνησης στην ιστορία των οικιακών PlayStation – αγοράζεις όχι μόνο την “υπόσχεση” της επόμενης γενιάς gaming, αλλά και ένα ισχυρό, κομψό, αθόρυβο σύστημα που είναι ολοφάνερα ικανό για πάρα πολλά. Δίνεις κάτι λιγότερο από €500 γι’ αυτό και έναν χρόνο συνδρομής στο PlayStation Plus και έχεις “σιγουράκι” 12 πλήρη games το χρόνο, ένα καλό DVD/Blu-ray player (με περιθώρια βελτίωσης σαφώς), έναν εξαιρετικό… “συνεργάτη” στο PS Vita (στα games και των δύο) και σαφώς το είδος του προϊόντος που η Sony θα φροντίσει ώστε να υποστηριχθεί στον τομέα της εικόνας 4Κ όσο το δυνατόν περισσότερο. Όταν συμπληρωθούν οι λειτουργίες του ως media player και η γκάμα των άλλων του apps διευρυνθεί, θα γίνει αυτό που είναι σήμερα το PS3: το πληρέστερο σύστημα ηλεκτρονικής διασκέδασης για το σαλόνι. Και μάλιστα με 500GB, αντικαταστάσιμο σκληρό δίσκο και όχι για… €600 – απ’ όπου ξεκίνησε το PS3 – φυσικά!
To προϊόν “ακριβό αλλά χαλάλι”: το MacBook Pro Retina. Ήταν το περυσινό runner-up του βραβείου “το θέλω το θέλω το θέλω” και αποδείχθηκε πως είναι όλα όσα ήλπιζα και, για το κόστος των €3000 του, κατά βάση περίμενα. Είναι χωρίς περιστροφές το καλύτερο laptop που έχω χειριστεί ποτέ – και ως Sony Vaio guy (5 διαφορετικά έχω από το 2004) νομίζω ότι η διαπίστωση “μιλά από μόνη της”. Εντάξει, έχω αδυναμία στις πολύ υψηλές αναλύσεις και ο rMBP των 15 ιντσών προσφέρει αυτό και γενικότερα εξαιρετική απεικόνιση, όμως η συνολική εντύπωση δεν οφείλεται μόνο εκεί. Είναι πολύ προσεκτικά κατασκευασμένο προϊόν, απίθανα γρήγορο (cold boot σε Windows 8.1 usable desktop σε λιγότερο από 10”), συμπαγές (για την επεξεργαστική ισχύ που προσφέρει) και με μεγάλη αυτονομία (για το βάρος του). Ως Windows laptop, ντροπιάζει όλα τα άλλα Windows laptops – end of story. Ως laptop με OS-X Mavericks… ντροπιάζει την Apple και όλα τα fanboys της, που υποστηρίζουν σοβαρά ότι αυτό το λειτουργικό είναι γρήγορο και αποδοτικό. Reality distortion field: on.
Το προϊόν “μεγαλύτερο ρίσκο”: τα Windows 8. Ναι, συνεχίζει να είναι. Δυστυχώς. Τα πράγματα έχουν βελτιωθεί μεν, τόσο με την αναβάθμιση σε 8.1 όσο και αναφορικά με τις εφαρμογές, τα υβριδικά PC κλπ., όμως το “παραδοσιακό κοινό” των Windows συνεχίζει να… προβάλλει αντιστάσεις. Στην αρχική τους περίοδο κυκλοφορίας, να το καταλάβω. Τώρα, ωστόσο, που “βγαίνεις στο desktop” απευθείας αν το θέλεις – ούτε καν να δεις το γραφικό περιβάλλον του Metro αν δεν σ’ αρέσει – την… από κεκτημένη ταχύτητα έχθρα δεν την καταλαβαίνω. Πόσο μάλλον με δεδομένο το γεγονός ότι τα Windows 8 είναι περισσότερο “δεμένο” και γρήγορο λειτουργικό από τα Windows 7. Όπως οδεύουν τα πράγματα – και με τόσους δημοσιογράφους και αναλυτές να προσπαθούν να παραλληλίσουν τα Windows 8 με τα Windows Vista – η Microsoft θα χρειαστεί μάλλον το μεσοδιάστημα ως τα Windows 9 (Απρίλος του 2015;) για να “της βγει” το ρίσκο. Αν επενδύσει αρκετά και αρκετά έξυπνα, είναι εφικτό. Το 2014 θα κρίνει πολλά.
Το προϊόν “πέρασε και δεν ακούμπησε”: το Samsung Galaxy S4. Πέρυσι ήταν το WiiU, το οποίο μπορούμε και επίσημα να θεωρούμε αποτυχημένο πλέον, ασχέτως του τί θα αποφασίσει η Nintendo να κάνει γι’ αυτό. Το S4 δεν ήταν εμπορικά αποτυχημένο, προφανώς, όμως ούτε την εντύπωση που έκανε το S3 κατάφερε να κάνει, ούτε να εξελίξει τα smartphones με Android “στο επόμενο επίπεδο” (παρά την τεχνική του υπεροχή). Δεν τα κατάφερε τόσο επειδή έμοιαζε υπερβολικά με τον προτάτοχό του, όσο και επειδή το HTC One… πώς να το θέσω… ντρόπιασε το S4 σε απερίγραπτο βαθμό με το υπέροχο design του και την υψηλή του ποιότητα κατασκευής. Τα βάζεις δίπλα-δίπλα και απέχουν κόσμους ολόκληρους αυτά τα δύο κινητά. Και, όπως διαφαίνεται με τα ως τώρα δεδομένα τουλάχιστον, το 2014 το ίδιο ακριβώς θα συμβεί.
Το προϊόν “το θέλω το θέλω το θέλω”: ο Sony VW1100ES. Ναι, όπως και πέρυσι (το νεότερο μοντέλο προσθέτει κάποια πράγματα και βελτιώνει κάποια στοιχεία αλλά δεν απέχει πολύ από τον 1000ES). Ναι, ΟΚ… και ποιος δεν θα ήθελε έναν προβολέα υπερυψηλής ευκρίνειας και αξίας €20.000, θα μου πεις. Αλλά έχοντας ξεπεράσει το σοκ της πρώτης επαφής το 2012, και διαπιστώσει πρακτικά πως η εικόνα 4Κ “χρειάζεται ίντσες” για να αναδείξει όλες της τις λεπτομέρειες – την έχω καθημερινά μπροστά μου σε 65, την έχω δει και σε 85 – συνειδητά πλέον θα ήθελα τον συγκεκριμένο προβολέα για να απολαύσω την υπερυψηλή ευκρίνεια όπως τής αξίζει. Ακόμη και με απλά Blu-ray, που λέει ο λόγος, πόσο μάλλον με το όποιο υλικό αληθινής εικόνας 4Κ. Καλά, όχι και ότι ο μικρότερος αδελφός του, ο VW600ES, θα με πείραζε… λέμε τώρα!
Το προϊόν “άντε να έλθει να το πάρουμε”: το Xbox One. Το περυσινό αντίστοιχο προϊόν, το Google Glass, έχει αποδειχθεί “φούσκα” σε βαθμό που ποσώς με ενδιαφέρει αν έλθει ή δεν έλθει στην Ελλάδα. Το Xbox One, ωστόσο, μάς το στέρησε η Microsoft στην εορταστική περίοδο, μαζί με αυτό και την ευκαιρία να το αντιπαραβάλλουμε με τον μεγάλο του αντίπαλο, το PlayStation4. Τη μέρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές συνεχίζει να μην έχει ιδέα κανείς στην Ελλάδα – και όταν λέμε κανείς, εννοούμε… ούτε η Microsoft Hellas – σχετικά με το πότε θα έλθει το νέο Xbox και εδώ. Ελπίζουν μερικοί από μας στο Μάρτη, που θα κυκλοφορήσει το Τitanfall, αλλά… και πάλι δύσκολο. Κι αν δεν κυκλοφορήσει ως τον Ιούνιο, μετά μιλάμε για Σεπτέμβριο ή Οκτώβριο. Τί να πεις; Αγορά μικρή, αγορά χαμηλής προτεραιότητας. Κι ας ήταν πάντα έτσι, στην περίπτωση του Xbox One… λυπηρό. Ας ελπίσουμε να μην μετρήσουμε πολλά άλλα τέτοια βραβεία στο μέλλον!