Έτσι είναι αυτά. Αν σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς κάνεις όλα κι όλα 5-6 post, λογικό είναι να έχεις… καθιερώσει επί σειρά ετών το Πρωτοχρονιάτικο – αν μη τί άλλο από τύψεις! Ίσως είναι αυτό, ίσως είναι και το γεγονός ότι οι όποιοι “απολογισμοί” για κάποιο λόγο μου φαίνονται αιτία εξομολογητική. Ποιός ξέρει (άβυσσος η ψυχή κλπ κλπ). Σε κάθε περίπτωση, για να ψήνονται ένα σωρό λιχουδιές στην κουζίνα, να έχει έξω τέτοιο ήλιο, να έχω τόσο βαρύ κεφάλι από χθες και να κάθομαι με το Vaio στον καναπέ, κάτι θα πρέπει να θέλω να πω. Μάλλον.
Το 2009 ήταν για πολύ, πάρα πολύ κόσμο μία χρονιά “μέτρια-προς-κακή-ή-ακόμη-και-πολύ-κακή”. Η περίφημη οικονομική κρίση φρόντισε γι’ αυτό, καλλιεργώντας ένα κλίμα μιζέριας που λίγους βόλεψε, απείρως περισσότερους κατέβαλλε, σε τίποτε δεν βοήθησε και εν τέλει κράτησε τα πάντα πίσω. Αηδία σκέτη, ειδικά αν σκεφτεί κανείς ότι στην Ελλάδα ήταν ξεκάθαρα κατασκευασμένη. Δεν είναι τυχαίο που ο κόσμος γύρω μου μετρούσε τις μέρες για να έλθει ένα 2010 με προοπτικές αλλαγών. Όλοι, κι εγώ μαζί τους, έχουμε σιχαθεί αυτή τη μαύρη κατάσταση-τέλμα. Νισάφι πια. Με αυτά ως δεδομένα, σαφώς και η μόνη σωστή ευχή είναι “μακάρι να είναι το 10 το καλό το 2010”. Αρκετά με τα (fake and/or real) άσχημα.
Για μένα το 2009 ήταν μέτριο. Το ότι άλλαξαν πολλά πράγματα στη ζωή μου δεν σημαίνει απαραίτητα ότι αυτά θ’ αποδειχθούν θετικά. Σε άλλους τομείς υπήρξε πρόοδος, σε άλλους στασιμότητα, σε μερικούς ακόμη και βήματα πίσω σημειώθηκαν. Ανησυχία για το ποιο θα είναι το επόμενο επαγγελματικό βήμα (δεν έχουν πια νόημα τα… πειράματα), αυξημένες υποχρεώσεις σε όλα, θλίψη για τα άσχημα πράγματα που συνέβησαν σε ανθρώπους που αγαπώ, στενοχώρια για όσα έχασα και χάνω, προβληματισμός για ένα αύριο που απαιτεί να μπουν ορισμένες παράμετροι πια σε σειρά. Crossroads. Σταυροδρόμια που βρίσκονται πάνω σε λόφο, απότομο και αφιλόξενο, στου οποίου πρέπει να ανέβεις την κορυφή για να δεις τί μπορεί να σε περιμένει στη συνέχεια της διαδρομής.
Το καλό είναι ότι πλησιάζω στην κορυφή του λόφου. Το νοιώθω. Η ζωή μου την 1η Γενάρη του 2011 θα έχει αλλάξει – όχι μόνο “καλώς εχόντων των πραγμάτων” αλλά εν τέλει… αναπόφευκτα και ανεπιστρεπτί – σε μια σειρά από πράγματα. Αυτό είναι το μόνο βέβαιο. Το θέμα είναι να βγει θετικό το πρόσημο κάτω δεξιά στο Excelάκι του 2010 – έστω κι αν πολλοί θεωρούν ότι η αλλαγή είναι καλό πράγμα από μόνη της. Λέμε τώρα.
Τί άλλο; Τίποτε. Crossroads και… crossed fingers. Ευχές σε όλους για μία αληθινά καλή νέα χρονιά, από όλες τις απόψεις ει δυνατόν – ειδάλλως όλοι θα γκρινιάζουμε πάλι! – και… εδώ θα είμαστε και του χρόνου, να συγκρίνουμε προσδοκίες και διαπιστώσεις. Αυτό είναι το καλό/κακό με το Internet: δεν ξεχνά τίποτε!