Τα Oscar 2014 ήλθαν, είδαν κι έφυγαν – ναι, τα ίδια τα Oscar, κυριολεκτικά, καθώς είναι πια φανερό πως πιο πολύ διαδικασία εσωτερικής κατανάλωσης είναι, παρά ένα θέαμα που δημιουργείται για να προσφέρει ο,τιδήποτε στο παγκόσμιο κινηματογραφικό κοινό. Δεν δίνω δεκάρα για την υψηλή τηλεθέαση: αυτή οφείλεται περισσότερο στο glamour και το hype, παρά στην οποιαδήποτε υποτιθέμενη… ουσιαστική διάσταση του διάσημου “θεσμού”. Ας μη γελιόμαστε. Τα ξέρουμε όλοι εδώ και χρόνια αυτά, απλώς κάθε χρόνο γίνεται όλο και πιο δύσκολο για τα Oscars να κρύψουν την κενότητά τους. Και για μένα προσωπικά, φέτος ήταν το tipping point μιας μακρόχρονης διαδικασίας απαξίωσης: τα βραβεία αυτά δεν λογίζονται ούτε καν πανηγυράκι, πια. Επιπέδου Eurovision το όλο πράγμα, εξ ου και το γρήγορο αυτό post. Δεν αξίζει κάτι άλλο.
Σε κάθε περίπτωση, αυτές είναι οι νικητήριες υποψηφιότητες:
Όσκαρ καλύτερης ταινίας: 12 Years a Slave
Όσκαρ σκηνοθεσίας: Αλφόνσο Κουαρόν, Gravity
Όσκαρ Α’ Ανδρικού ρόλου: Μάθιου Μακόναχι, Dallas Buyers Club
Όσκαρ Α’ Γυνακείου ρόλου: Κέιτ Μπλάνσετ, Blue Jasmin
Όσκαρ Β’ Ανδρικού ρόλου: Τζάρεντ Λέτο, Dallas Buyers Club
Όσκαρ Β’ Γυναικείου ρόλου: Λουπίτα Νιόνγκο, 12 Years a Slave
Όσκαρ καλύτερου μοντάζ: Gravity
Όσκαρ πρωτότυπου σεναρίου: Σπάικ Τζόουνζι, Her
Όσκαρ διασκευασμένου σεναρίου: Τζον Ρίντλεϊ, 12 Years a Slave
Όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας: The Great Beauty
Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ: 20 Feet from Stardom
Όσκαρ καλύτερου ντοκιμαντέρ μικρού μήκους: The Lady In Number 6
Όσκαρ κοστουμιών: Κάθριν Μάρτιν, The Great Gatsby
Όσκαρ σκηνογραφίας: Κάθριν Μάρτιν/Μπέβερλι Νταν, The Great Gatsby
Όσκαρ μέικ-απ: Αντρούιθα Λι/Ρόμπιν Μάθιους, Dallas Buyers Club
Όσκαρ καλύτερης ταινίας μικρού μήκους: Helium
Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων: Frozen
Όσκαρ καλύτερου τραγουδιού: Frozen
Όσκαρ καλύτερης ταινίας κινουμένων σχεδίων μικρού μήκους: Mr Hublot
Όσκαρ οπτικών εφέ: Gravity
Όσκαρ ηχητικού μιξάζ: Gravity
Όσκαρ μοντάζ: Gravity
Όσκαρ κινηματογραφίας: Gravity
Εντυπώσεις από τα φετινά Oscar: σε γενικές γραμμές δίκαια. Υπήρχαν 3-4 υποψηφιότητες που βρίσκονταν τόσο κοντά ώστε θα μπορούσαν να είχαν καταλήξει αλλιώς τα σχετικά βραβεία, όμως σχεδόν όλες τις ταινίες που βραβεύτηκαν δεν τις λες “κακές” (σε αντίθεση με άλλες χρονιές). Αναμενόμενο όλα τα τεχνικά να τα πάρει το Gravity, αλλά το σκηνοθεσίας ήταν δεν ήταν ακριβώς… αυτονόητο, γι’ αυτό και δικαίωση για τον Cuaron. Καλό το 12 Years a Slave, αλλά όταν ακούω “κινηματογραφικό 2013”, το Gravity θα θυμάμαι πρώτο, οπότε ταιριαστή η… “βροχή από Oscar” συνολικά. Δικαίωση και για την Cate Blanchett το πρώτο Oscar A’ Γυναικείου, κι ας ήταν “έτσι κι έτσι” το Blue Jasmine – το δικαιούνταν το αγαλματάκι για άλλους ρόλους για τους οποίους όχι μόνο δεν βραβεύτηκε, αλλά δεν προτάθηκε καν (Elizabeth και Veronica Guerin αντίστοιχα).
Και για να ολοκληρωθεί το σεμνό τούτo post, μερικές παρατηρήσεις. High point της βραδιάς: το team selfie της DeGeneres και των νικητών, που “έγραψε” πάνω από 1.3 εκ. retweets μέσα σε 45 λεπτά. Απόδειξη του ότι δεν υπάρχει τίποτε περισσότερο “πανταχού παρόν” από το Internet στις μέρες μας, κι ας ήταν πληρωμένο από τη Samsung. Low point της βραδιάς: το acceptance speech του Matthew McConaughey. Ρε φίλε, το έκανες τόσο πατρίς/θρησκεία/οικογένεια, που (σχεδόν) μου χάλασες την εικόνα του True Detective. Συμπέρασμα της βραδιάς: θα πρέπει να ξαναδώ το Gravity, αυτή τη φορά σε 3D. Απορία της βραδιάς: where the fuck was Clooney? Και “yes moment” της βραδυάς: ακόμη μία φορά που o γελοίος ο DiCaprio δεν πήρε Oscar. Δεν τον χάλασε, τον χάλασε;
Τέλος, η… διαπίστωση της βραδιάς: του χρόνου, που θα έχω κόψει το full πακέτο της Nova, δεν θα μου λείψει η τελετή. Πιο πολύ σ’ εκνευρίζει με την… τηλεοπτικότητά της παρά σε ψυχαγωγεί πια, οπότε δεν βλέπω κανένα λόγο να την παρακολουθήσω. Τα αποτελέσματα, τα βλέπω και την επόμενη μέρα συγκεντρωμένα σε 10 λεπτά (σιγά το σασπένς κατά την απονομή δηλαδή). Με άλλα λόγια… bye bye, Oscars. Over and out.