Project Home Server, στην πράξη

Το τελικό αποτέλεσμα και... ενδιαφέροντα συμπεράσματα

Ε, αφού πέρασες – ή δεν πέρασες, δεν έχει σημασία – όοοοολη τη διαδικασία της ανάγνωσης των προηγούμενων post, ας την ολοκληρώσω με το τελευταίο. Αφού σού διηγήθηκα πώς έπαθα και τί έμαθα ξεκινώντας με τα NAS και τους home server, αφού εξήγησα γιατί τελικά συμφέρουν οι δεύτεροι κι όχι τα πρώτα, και αφού παρέθεσα τί πρέπει να έχεις στα υπ’ όψιν όταν “στήνεις” έναν home server… τί έκανα εγώ; Θα εκπλαγείς αν διαβάσεις πως σε κάποια πράγματα εφάρμοσα το… “δάσκαλε πού δίδασκες”; Ίσως όχι. Δεν θα εκπλαγείς όμως αν εξηγήσω τους λόγους. Ε, μετά από τόσο μακροσκελή posts, υποθέτω πως όχι. Έχουμε και λέμε, λοιπόν.

Home server ήθελα πάντα, αυτό ωστόσο δεν σημαίνει πως είχα και χρήματα να “στήσω” αυτόν που θα ήθελα from scratch (που λένε και οι Σάξονες). Είπα λοιπόν να ξεκινήσω με ένα PC που ήδη είχα και είχε παλιώσει σε βαθμό που δεν εξυπηρετούσε πια τον αρχικό του σκοπό: ένα… “κτήνος”, για τα δεδομένα του 2007, που είχε φτιαχτεί για να παίζει το Crysis σε 1080p full everything. Κράτησα τη μητρική της EVGA, τον τετραπύρηνο QX6850, τα 4 GB μνήμης του και τον Western Digital Raptor – όλα υπεραρκετά για να στηρίξουν home server – έβγαλα τις δύο GTX 8800 Ultra και τη Soundblaster X-Fi και πήγα αυτό το PC στο Πλαίσιο. Είχα αγοράσει ειδικό case για τον νέο home server – το εξαιρετικό Xilence Interceptor Pro – και το μόνο που ζήτησα, για να εξοικονομήσω χρόνο με άλλες δουλειές που είχα εν όψει των Windows 8, ήταν να μεταφερθούν τα υποσυστήματα από το παλιότερο case στο νέο. Τίποτε άλλο.

myserverfinal__art_in_1
Μέσα από μία αηδιαστική διαδικασία που δεν έχει νόημα ν’ αναλύσω, πήρα πίσω μερικές μέρες αργότερα ένα μηχάνημα με καμμένο σκληρό δίσκο που δεν εκκινούσε, ενώ όταν το έδωσα στο Πλαίσιο όλα “έπαιζαν” κανονικά (το έδωσα Σάββατο πρωί και με αυτό το PC δούλευα χωρίς πρόβλημα στο γραφείο του Αθηνοράματος την Παρασκευή το απόγευμα). Δεν θα επεκταθώ στην ποιότητα service του Πλαισίου και τη γενικότερη συμπεριφορά τους. Σε κάποια φάση σκέφτηκα σοβαρά τη μήνυση γιατί δεν ήταν μόνο πως αρνήθηκαν οποιαδήποτε ευθύνη για τη ζημιά, ήταν από εκνευριστική έως εξευτελιστική και η κοροϊδία “στα μούτρα μου”. Δεν είχα ωστόσο χρόνο ή όρεξη για τρεξίματα σε δικηγόρους, το launch των Windows 8 ήταν “στη γωνία” και τ’ αφιερώματα του Αθηνόραμα Digital έπρεπε να γίνουν, οπότε το άφησα το θέμα. Από το Πλαίσιο όμως δεν έχω αγοράσει έκτοτε και δεν σκοπεύω να αγοράσω ΠΟΤΕ ούτε βίδα. Προτιμώ ν’ αγοράζω από ανταγωνιστικά καταστήματα ακριβότερα ή να δίνω κερατιάτικα λεφτά σε έξοδα αποστολής από το εξωτερικό, παρά να ξαναδώσω έστω και 1 ευρώ στο Πλαίσιο. Γιατί και η κοροϊδία έχει τα όριά της.

Πίσω στο θέμα του home server: πεισμώνω με όλα αυτά και αποφασίζω να τον “στήσω” εξ αρχής, παρά τα πρόσθετα έξοδα. Τον QX6850 το 2007 τον είχα πληρώσει €990 και δεν ήθελα επ’ ουδενί απλώς να τον αφήσω να “μαζεύει σκόνη”, μετά όμως από τη ζημιά του Πλαισίου δεν εμπιστευόμουν ούτε το motherboard ούτε τις μνήμες. Ψάχνω να αγοράσω motherboard, συνειδητοποιώ όμως ότι αφενός δεν είναι εύκολο να βρεις πια τέτοιο με υποδοχή επεξεργαστή LGA775, αφετέρου αν βρεις δεν θα έχει πολλές θύρες SATA και αρκετές θύρες PCIe για να προσθέσεις πιο πολλές SATA.

myserverfinal__art_in_2
Κοιτάω στην ελληνική αγορά, άφαντα τα σχετικά motherboards. Τί να γίνει…; Amazon UK. Βρίσκω αυτό το motherboard (έχει 4 SATA μόνο), προσθέτω 8 GB μνήμης (φθηνά πλέον), προσθέτω και 2 τέτοιες κάρτες PCIe για 8 ακόμη SATA, προσθέτω και 2 ακόμη κάρτες “απλές” PCI για άλλες 8 (από την M-Systems που δεν τις διαθέτει πλέον). Αν ακούγονται υπερβολικά αυτά, δες το έτσι: όπως κατέληξε το όλο πράγμα με το συγκεκριμένο επεξεργαστή και motherboard, ό,τι θα έβαζα σε αυτό το σύστημα, αυτό θα ήταν πλέον. Για πάντα. Οπότε… Χρησιμοποιώ ως τροφοδοτικό ένα Corsair 600CX που είχα ήδη, προσθέτω μία Radeon 5450 απλώς για να έχω HDMI/DVI, αξιοποιώ έναν SSD 510 της Intel που είχα αναβαθμίσει με καλύτερο Kingston, ξεθάβω ακόμη κι ένα… IDE DVD-R της LG. Και συναρμολογώ. Ξέρεις, αυτό το δύσκολο που δεν μπορούσε να κάνει το Πλαίσιο χωρίς να κάψει σκληρό δίσκο (χαρ χαρ).

Το Interceptor Pro δέχεται “από τη μάνα του” 14 σκληρούς δίσκους: 4 των 2.5 ιντσών και 10 των 3.5 ιντσών. Αγοράζω από το Amazon UK ένα cage για 4 πρόσθετους, αυτό, οπότε το μηχάνημα μπορεί πια να φιλοξενήσει 18 δίσκους σε 18 SATA. Τη μία εξ αυτών δεσμεύει ο SSD για το λειτουργικό, οι υπόλοιποι 17 είναι διαθέσιμοι (το DVD-R είναι IDE). Εγκαθιστώ Windows 8, όλα ΟΚ, περνάω updates, όλα ΟΚ, όλοι οι δίσκοι αναγνωρίζονται κανονικά, όλα ΟΚ. Και μετά από μισή ώρα… το σύστημα απλώς “σκάει στα μούτρα μου” for no apparent reason. Reboot. Αργεί υπερβολικά στο reboot (για σύστημα με SSD). Κανονικά login, crash. Ξανά reboot. Κανονικά login, μετά από μισή ώρα crash. Νομίζω ότι μπορείς να φανταστείς την εικόνα. Και τα σχετικά νεύρα.

myserverfinal__art_in_3
Τί κάνει λοιπόν ο άνθρωπος που… ταλαιπωρείται με τα PC για 25 χρόνια σχεδόν; Ε, ψάχνει να βρει τί συμβαίνει ξεκινώντας “ανάποδα”, αποσυνδέοντας δηλαδή πράγματα από το PC μέχρι αυτό να λειτουργήσει σωστά. Αυτή τη φορά δεν χρειάστηκε πολύς πειραματισμός: αποσυνδέοντας το cage με τους 4 σκληρούς όλα λειτούργησαν απρόσκοπτα για 3 μέρες σερί, χωρίς την παραμικρή υποψία reboot ή crash. Μία βόλτα στα hardware forums του εξωτερικού επιβεβαίωσε το προφανές: το τροφοδοτικό των 600 Watt δεν είναι αρκετό (!). Δεν είναι…; Μα γιατί δεν είναι, αφού κάθε δίσκος χρειάζεται το πολύ 15W-17W, η κάρτα γραφικών και οι κάρτες PCI δεν απαιτούν τροφοδοσία ιδιαίτερη κι ο επεξεργαστής χρησιμοποιεί ψύκτρα “της μάνας του” και δεν είναι overclocked;

Όχι, δεν είναι. Δεν είναι γιατί ούτε το Corsair ήταν απόδοσης Gold, ούτε οι απώλειες σε ρεύμα από τη σύνδεση τόσων καλωδίων έχει συνυπολογιστεί, ούτε η ανάγκη διατήρησης 5 ανεμιστήρων ταυτόχρονα είναι ακριβώς συνηθισμένη. Με όλα τα παραπάνω, η αληθινή, πρακτική απόδοση του Corsair ήταν το πολύ 450W ή 480W – και όταν το σύστημα έκανε boot και περνούσαν από spin-up 17 μηχανικοί σκληροί δίσκοι και το DVD-R μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα, οι ανάγκες σε τροφοδοσία σημείωναν… spike, το οποίο καθυστερούσε την είσοδο στα Windows. Αμέσως μόλις το Corsair 600W αντικαταστάθηκε από ένα CoolerMaster 850W, όλα “έστρωσαν”. Και δεν υπήρξε κανένα πρόβλημα έκτοτε, κι ας δουλεύει για 15 μέρες χωρίς restart ο home server.

myserverhub_art_in_4
Πρακτικά τί είχε ως αποτέλεσμα όλη αυτή η “άσκηση”, λοιπόν; Ένα home server πού είναι μεν PC “κανονικά και με το νόμο”, αλλά με Windows 8 σε SSD (άκρως αξιόπιστο και με όλες τις δυνατότητες ενός πλήρους Η/Υ), 8 GB μνήμης (δεν θα χρειαστεί ποτέ περισσότερα), 17 θέσεις για σκληρούς δίσκους (όλοι εναλλάξιμοι εύκολα ή πανεύκολα) και λειτουργία γενικώς “ήσυχη” (παρά τους ανεμιστήρες). Κόστισε συνολικά γύρω στα €2000 με 4 σκληρούς δίσκους των 4 TB και 6 των 2 TB (θα κόστιζε λιγότερο αν δεν ήταν η δυσάρεστη περιπέτεια με το Πλαίσιο στη μέση), όμως η επεκτασιμότητα και οι δυνατότητες αυτού του συστήματος βρίσκονται πέρα από αυτές οποιουδήποτε NAS κυκλοφορεί ή θα κυκλοφορήσει για μία τριετία το λιγότερο.

Η παρούσα χωρητικότητα τoυ συγκεκριμένου server ανέρχεται σε 36 TΒ περίπου, όμως η θεωρητικά μεγαλύτερη δυνατή (με δίσκους 17 x 3.5 των 4 TB και 4 x 2.5 των 2 ΤΒ) αγγίζει τα… 60 TB, πάντα σε “απλή” λειτουργία JBOD, όχι RAID, και χωρίς να συνυπολογίζεται ο δίσκος boot. Το πιθανότερο είναι να μην χρειαστεί να αλλάξει κάτι σε αυτόν τον home server (εκτός από τα μεγέθη των σκληρών δίσκων δηλαδή) για τα επόμενα 3-4 χρόνια. Πέρα από αυτόν τον ορίζοντα – και ελπίζοντας έως τότε να έχουμε… εξέλθει από “την κρίση” με τον ένα ή τον άλλο τρόπο – ε, βλέπουμε!