…και με την Καθαρή Δευτέρα του 2012 στο παρελθόν πια, μάλλον ολοκληρώνεται και η καθημερινή μου επαφή με το PlayStation Vita της Sony. Από αύριο καινούργια πράγματα περιμένουν να εξεταστούν, δοκιμαστούν κι αναλυθούν στο πλαίσιο της δουλειάς για το Αθηνόραμα Digital. Κάτι που σημαίνει πως, αναπόφευκτα, το φορητό υπερσύστημα διασκέδασης της Sony θα πάρει τη φυσιολογική θέση που έχουν τα προϊόντα της κατηγορίας αυτής στην καθημερινότητά μου. Με άλλα λόγια, το μπλε LED της ενεργοποίησης θα φωτίζει μόνο όταν θα θέλω να παίξω ένα από τα games του – είτε το αγαπημένο Wipeout που ακόμη δεν έχω καταφέρει να ολοκληρώσω, είτε κάποιο από τα καινούργια που έρχονται και θα συνεχίσουν να έρχονται το επόμενο διάστημα. Το Vita κέρδισε, “με το σπαθί του” όπως λένε, αυτή τη θέση στο πίσω μέρος του μυαλού μου. Την οποία, κακά τα ψέματα, το 3DS δεν κέρδισε ποτέ και το PSP είχε χάσει εδώ και χρόνια.
Μέσα στις τελευταίες 15 ημέρες δεν υπήρξε ούτε μία που να μην αφιέρωσα από λίγες έως… δυσανάλογα πολλές ώρες ενασχολούμενος μαζί του. Από το πρωί που το παρέλαβα μέχρι σήμερα το περιεργάστηκα, το έδειξα σε φίλους και γνωστούς, το αποφόρτισα/ξαναφόρτισα δεκάδες φορές, κοιμήθηκα και ξύπνησα μαζί του ουκ ολίγες – με λίγα λόγια έζησα μαζί του για να δω πόσο κοντά στην αλήθεια βρίσκονται τελικά οι ισχυρισμοί της Sony σχετικά με το “PS3 τσέπης”. Γιατί, όταν όλα έχουν ειπωθεί, αυτό είναι. Κι ας μιλούν οι άσχετοι για “το PSP όπως θα έπρεπε να είναι” και “το πραγματικό Walkman του 21ου αιώνα” κι άλλες αηδίες. Το Vita είναι το PS3 σου, όταν δεν έχεις κοντά το PS3 σου. Τέλος. Έτσι το αντιλαμβάνομαι και, υποψιάζομαι, έτσι το βλέπει “η γενιά του DualShock”, που μεγάλωσε με τα χειριστήρια των PlayStation στο χέρι. Και καλά κάνει.
Σε όλο αυτό το διάστημα, φυσικά, έγραφα γι’ αυτό στο Αθηνόραμα Digital. Πάνω από δεκαπέντε άρθρα συνολικά: οι τελευταίες δύο εβδομάδες γενικώς… “κύλησαν σε ρυθμό Vita”, όπως λένε και στην τηλεοπτική γλώσσα. Τις απόλαυσα δεόντως και μετά από τα παραπάνω ένα έχω να πω: το PS Vita αξίζει αληθινά να πετύχει. Το αξίζει όχι μόνο σε σχέση με τον “ανταγωνισμό” του Nintendo 3DS – καλά, αυτό εννοείται – αλλά αυτόνομα. Eίναι από εκείνα τα σπάνια προϊόντα τεχνολογίας που φαινόταν αρχικά πως υποσχέθηκε πολλά, όμως όταν ήλθε η ώρα… it delivered, ρε παιδί μου, που λένε και οι Σάξονες. Δεν σ’ άφησε με την αίσθηση του “what if”, όπως τόσα άλλα. Αυτό.
Η ενδιαφέρουσα ερώτηση είναι: εμπορικά, θα πετύχει; Ε, αυτό δεν είναι κάτι που εμείς οι δημοσιογράφοι μπορούμε εν τέλει να καθορίσουμε. Το κοινό έχει κρίση και μπορεί, αναμφίβολα, να αξιολογήσει πλέον τις ανάγκες και τις επιθυμίες του. Δουλειά μας είναι να καταθέσουμε με όση πιο πολλή σαφήνεια γίνεται – ας την αφήσουμε την περίφημη αντικειμενικότητα στην άκρη για λίγο, κι οι δημοσιογράφοι άνθρωποι είναι που δικαιούνται να έχουν τις δικές τους προτιμήσεις κι απόψεις για κάποια πράγματα – τις εντυπώσεις μας. Από κει και πέρα, το καταναλωτικό κοινό θα “ψηφίσει” με το πορτοφόλι του αν ό,τι εισπράττει από το προϊόν αυτό το χρειάζεται και το αξιολογεί όσο αυτό κοστίζει. Η γνώμη των καταναλωτών, άλλωστε, αλλάζει. Αυτό κι αν έχει διαπιστωθεί ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν, no;
Αν κρίνω από τον εαυτό μου, πάντως; Ναι, το Vita θα πετύχει. Το κοινό που στοχεύει σε αυτή τη φάση είναι άνθρωποι σαν εμένα: αν έχουν λίγη ώρα στη διάθεσή τους για ένα διάλλειμα πριν κάνουν κάτι άλλο, κι έχουν μαζί τους το smartphone και το Vita, θα παίξουν στο Vita. Προσωπικά τον εαυτό μου “τον έχω πιάσει” να κάνει ακριβώς αυτό πολλές φορές τις τελευταίες 15 ημέρες, κι ας υπάρχουν πολύ ωραία νέα και δωρεάν games στο App Store για το iPhone 4 και το iPad 2 μου. Αν μη τί άλλο, δε, το Vita και χρόνο από το PS3 ή το Xbox 360 “έκλεψε” στο σπίτι. Δεν κυκλοφόρησε κανένας… ΑΑΑΑΑ τίτλος αυτές τις μέρες για αυτά τα φορμά ή για PC, ναι, αλλά είχα το Soul Calibur V στο PS3 από την 1/2. Το οποίο, αν και με απογοήτευσε σ’ ένα βαθμό, δεν παύει να είναι ένα νέο SC που κάτω από άλλες συνθήκες “θα είχα λιώσει” μέσα στο Φλεβάρη. Αντιθέτως, έπαιξα κυρίως με το Vita. Αυτό το γεγονός, στον δικό μου… μικρόκοσμο τουλάχιστον, είναι ενδεικτικό.
Κοιτώντας στο επόμενο διάστημα και μέχρι την έκθεση της Ε3 του Ιούνη, πάντως, δεν έχει εύκολη μάχη το Vita. Είναι γεγονός. Δεν είναι ακριβό για όσα προσφέρει, αλλά και €250 (τα εξής €330 με έναν τίτλο και μία κάρτα μνήμης) δεν είναι λίγα. Τα smartphones έχουν εθίσει τον κόσμο στα games του €1 και στο mentality του “ας παίξω με το κινητό μου κι ας μην είναι αληθινά console games αυτά”. Ναι, δεν είναι εύκολη η “αποστολή” του Vita. Θα γράψω σε ειδικό άρθρο τί θα μπορούσε να κάνει η Sony ώστε να διευκολύνει την επιτυχία του, αλλά για την ώρα μού αρκεί το εξής: το νέο φορητό PlayStation έχει προδιαγραφές και προοπτικές για πολλά. Και το μέλλον, θα δείξει!
28/02/12, μικρό update. Το PS Vita σημείωσε πωλήσεις 600.000 συστημάτων στην Αμερική και την Ευρώπη μέσα στην πρώτη εβδομάδα κυκλοφορίας του. Καθόλου, μα καθόλου άσχημα. Το θέμα είναι… να συνεχίσει!