2012: τα video games

Η χρονιά που τελειώνει δεν θα περάσει στην… ιστορία ακριβώς ως αντιπροσωπευτική του πόσο μπορούν να ψυχαγωγήσουν τα video games. Τουλάχιστον όχι με την έννοια την “παραδοσιακή”, στην οποία αναφερόμασταν όταν μιλούσαμε για games εύκολα κατηγοριοποιήσιμα, στα γνωστά οικιακά και φορητά φορμά των PS3, Xbox 360, Wii, PC, DS και από φέτος του PS Vita. Πάντα μιλώντας προσωπικά, είχα και… λιγότερες πιθανότητες από άλλους να απολαύσω games φέτος, παρά το γεγονός ότι συνεχίζω λόγω δουλειάς να λαμβάνω 100+ τίτλους για παρουσίαση. Είχα λιγότερες πιθανότητες γιατί με το νεκρό Wii δεν ασχολιόμουν ούτως ή άλλως εδώ και μία τριετία το λιγότερο, με τα PC παίζω συγκεκριμένα είδη games και μόνο, το 3DS το θεώρησα άχρηστο και το πούλησα νωρίς, ενώ στα PS3 και Xbox 360 τα λίγα highlights τους αφορούσαν σε είδη games με τα οποία στον ελεύθερό μου χρόνο δεν ασχολούμαι. Δεν ήταν λοιπόν ιδιαίτερα “παιχνιδάρικη” χρονιά για μένα. Αν δεν υπήρχε και το PS Vita…

Το Vita το έχω υπεραγαπήσει: είναι αληθινά ικανό, ισχυρότατο και εξαιρετικά ευέλικτο σύστημα. Μερικά games σε αυτό αληθινά τα απόλαυσα, όμως το Wipeout 2048, το Escape Plan, τo Sound Shapes, το Pure Chess, το LittleBigPlanet, το MotorStorm RC, ακόμη και το… Montezuma Blitz. Όλα είναι απίθανα στο Vita. Αυτό συνεχίζει όμως να πάσχει από την παιδική ασθένεια των νέων φορμά: δεν έχει ακόμη αρκετά ΑΑΑ games και δεν έχει ακόμη αρκετούς εκπροσώπους από γνωστά franchises τίτλων που το κοινό αγοράζει σχεδόν τυφλά.

games2012_overview_art_in_2
Βέβαια παραδείγματα όπως αυτό του κακού Call of Duty δεν βοήθησαν, ούτε καμώματα όπως αυτό της Electronic Arts, όμως το Vita χρειάζεται ποθητούς τίτλους και από άλλα “ονόματα” – και τους χρειάζεται μέσα στο 2013. Γιατί οι πρωτότυπες δημιουργίες και τα cult hits, καλώς ή κακώς, δεν φέρνουν την πελατειακή βάση που χρειάζεται ένα νέο φορμά. Ελπίζω να τα καταφέρει και να τύχει της προσοχής που τού αξίζει το 2013, αλλιώς θα έχει την αμφίβολη τιμή της… πρωτιάς σε κάτι παράδοξο: θα είναι ένα σύστημα για το οποίο αυτό καθ’ αυτό κανείς δεν έχει να πει κάτι αρνητικό, θα είναι το ισχυρότερο της αγοράς με διαφορά, θα είναι το περισσότερα υποσχόμενο… και όχι εμπορικά επιτυχημένο. Ίδωμεν.

Από τα games των PS3/Xbox 360/PC, μερικά highlights ή… όχι και τόσο; Ε, το Soul Calibur V το περίμενα με ανυπομονησία και με απογοήτευσε. Το Street Fighter X Tekken, επίσης – για διαφορετικούς λόγους. Το PlayStation All Stars Battle Royale επίσης, παρά το γεγονός ότι δεν περίμενα και πολλά εξ αρχής. Το νέο Assassin’s Creed είναι πολύ καλό, αλλά ομολογώ πως δεν μπήκα στη διαδικασία να το ολοκληρώσω. Με το νέο Call of Duty δεν ασχολήθηκα καν – απαξιώ και ειλικρινά θεωρώ πως πάρα πολύς κόσμος θα έπρεπε να κάνει το ίδιο. Αδίκως περίμενα επίσης όλη τη χρονιά έναν τίτλο που θα έδινε αληθινό νόημα στο Kinect (δεν εμφανίστηκε ποτέ τέτοιος τίτλος), ενώ και για το PlayStation Move το “Βιβλίο με τα Ξόρκια” παραήταν παιδικό για να του αφιερώσω χρόνο περισσότερο από αυτόν που χρειάζεται μία παρουσίαση. Καλύτερο απ’ ότι πέρσι και πρόπερσι ήταν το φετινό Pro Evo, πάντως, ενώ για το αγαπημένο Sine Mora (σε PC) τα έχουμε ήδη πει.

games2012_overview_art_in_3
Αν όχι και τόσο τίτλους του PS3/Xbox 360/PC, τί έπαιξα λοιπόν περισσότερο μέσα στο 2012, αν λάβει κανείς στα υπόψιν πως ειδικεύομαι στην αγορά του home entertainment και… όλο και κάποια games θα πρέπει να παίζω έτσι κι αλλιώς; Έπαιζα αυτά που παίζει πάρα πολύς κόσμος πια: mobile games και tablet games, σε iPhone4/5 και iPad 3/4. Κάποια τα… ταλαιπωρούσα από το 2011 ήδη, όπως το Bejeweled Blitz, το Tap Tap Revenge και το Slam Dunk. Άλλα τα ξεκίνησα – και άφησα – μέσα στη χρονιά, όπως το πολυσυζητημένο Draw Something, το Infinity Blade με τα updates του στην Retina έκδοση του iPad 3, το WordRing, το Cruel Jewels και πρόσφατα το ελληνικό (και πάρα πολύ καλό) Mind the Buzz, καθώς και το δημοφιλές LetterPress. Όχι, δεν ασχολήθηκα με τα Angry Birds, Fruit Ninja και Cut the Rope αυτού του κόσμου. Δεν είναι κάτι ιδιαιτέρως ενδιαφέρον πια.

Το 2012, πάντως, ήταν η χρονιά κατά την οποία σιγουρεύτηκα για το… προφανές μεν, αλλά όχι τόσο αυτονόητο αν σκεφτεί κανείς πόσοι τίτλοι προσπαθούν το αντίθετο: έχει νόημα να παίζεις συγκεκριμένες κατηγορίες games μόνο σε συσκευές που προσφέρονται γι’ αυτές. Δεν βλέπω κανένα λόγο να παίζω racing games, FPS, platform, fighting (μην αρχίσω γι’ αυτά!), strategy ή… adventures (!) σε κινητά και tablet. Κι ας παίζουν άλλοι. Όπως δεν βλέπω κανένα λόγο να παίζω arcade puzzle games, word games κλπ. σε PC ή PS3. Κι ας παίζουν άλλοι. Και γι’ αυτό ίσως αξίζει τα εύσημα το PS Vita: είναι το μόνο σύστημα όπου μπορεί να παίξει κανείς τα πάντα, με πλήκτρα ή όχι, με αφή ή όχι. See?

games2012_overview_art_in_4
Για το 2013 είναι προγραμματισμένα να κυκλοφορήσουν πολλά games που είδα σε πρώιμη έκδοση πέρυσι, καθώς και πολλά games που έχω ήδη προπαραγγείλει τα οποία περιμένω να με αφήσουν με το στόμα ανοιχτό (όπως το Crysis 3 και το Tomb Raider). Κακά τα ψέματα, πάντως: όλο το 2013 θα περιμένω τη στιγμή που θα συνδέσω στην τηλεόρασή μου το επόμενο Xbox – για το οποίο είναι απόλυτα βέβαιη η κυκλοφορία τον ερχόμενο Νοέμβρη πλέον – ενώ με την ίδια ανυπομονησία θα περιμένω τη συνέντευξη Τύπου της Sony για το PlayStation4. Αν συνοδεύονται και από αληθινά καινούργια games, αντί για τις “εμπορικά μελετημένες”, προβλέψιμες νέες εκδόσεις παρελθόντων hits… ακόμη καλύτερα!